Миний дош: Нисэх /дурсамж тэмдэглэл/
Дурсамж заримдаа зангирч өвддөг. Дурсамж заримдаа загатнуулж зовоодог. Дурсамж заримдаа дулаахан мэдрэмж төрүүлдэг. Тэгвэл Posted.mn сайтын дурсамжийн галт тэрэг таны ой санамжийг хамгийн нандин дурсамж тань өнгөрсөн газарт хүргэхээр дараагийн өртөө рүү хөдөллөө. Дараагийн зогсоол Нисэх.
Онгоцны дуу зүүдэнд сонстон сэрэх нь Нисэхэд амьдарч байсны баталгаа мэт. Буянт-Ухаагийн дэнжээс Сонсголон, Тайны, Бурхант, АТБ, Нисэх, 107, гурван цагаан байр, Цагаан улаан худаг, байрныхан гээд Нисэхэд төрж өсөж, амьдарч байсан хэн бүхэн андахгүй биз.
Нисэхийн хөвгүүд том болоод онгоцны нисгэгч, инженер болохыг мөрөөднө. Харин охид онгоцны үйлчлэгч болохыг хүсдэг байсан сан. Манай энд 7, 114 гэсэн хоёр сургууль байв.
Намар хавартаа хичээлээ тараад 7 дугаар сургуулийн шороон дээр /одоо усан бассейн болсон/ хөлбөмбөг тоглоно. Зуны аагим халуунд бөөндөө алхаад Туул гол дээр очно. Эсвэл хааяадаа гурван цагаан байрны тэндэх гол дээр очиж сэлж нүүрээ холцрууттал тоглодог сон.
Оросын байрны сагсны талбайд ах нарын хэрхэн тоглож байгааг харж зогсонгоо гоё пүүзийг нь гайхдаг байлаа. 63, 64 дүгээр байрны урд талын сандал дээр ах нар хажуудаа хөөрхөн эгч суулгачихсан ичингүйрч суухыг хүртэл хардаг байв.
Байрны хойд талын цагаан худгийн урдхан талд гарааш дээгүүр гүйж, 49 дүгээр цэцэрлэгийн тоглоомын талбайд нуугдаж тоглох нь бидний хувьд бөөн зугаа шүү дээ. Тэгээд бөөндөө мөнгө нийлүүлж ‘’Танил’’ дэлгүүрээс ундаа, контик авч хувааж иддэг байв.
Өвөл нь ангиараа хичээл тараад цасаар байлдана. Усан бассейн байгаа газар котокоор гулгаж нэгнийхээ малгайг шүүрч зугтаана. Бас Нисэх онгоцны буудлын хоёр давхрын арзгар чулуутай далангаас цаасан хайрцаг дэвсэж байгаад гулгаж тоглодог байлаа.
Энд өссөн хөвгүүдийн дурсамжинд мөнхөрсөн бидний үеийн гурван ПС нь “Нямаа, Болороо, Нараа” билээ. Бид энэ гурван ПС-нд ээлжлэн тоглож, ах нарын ‘’Алив ах нь ганц скиллийг нь хийгээд өгье’’ гэх үгстэй цуг тэр дурсамжууд оджээ. Сүүлийн таван минутандаа уралдааны машинаар тоглох цагаасаа нэг минут үлдээгээд бүгд гардаг сан.
Өсвөр насандаа найзуудынхаа төрсөн өдрийг хуучнаар “Амт шимт”-д тэмдэглэж бялуу, чанадаг гоймонтой баярлана. За, тэгээд нэг нэг шилтэй кола нэмчихвэл данга. Үргэлжлүүлээд ‘’Клан’’ ороод өдөржингөө тавын эсрэг тав тоглоно доо. Тэр үед ангийн охид хаанаас ч юм бүү мэд багшийг дагуулаад ороод ирчихсэн долоовор хуруугаараа ’’нааш ир ээ’’ гээд дуудна.
Биднийг арван жилээ төгсөх үед хип хоп хөгжим, реп дэмбээ моод байлаа. Хичээлийн завсарлагаанаар бичсэн үгнүүдээ нийлүүлж хаа нэг лайн шидэж дэмбээ хийцгээдэг. Хөвгүүд өргөн өмд, малгайтай цамц өмсөж эсвэл swaggy стилээр л хувцаслана. Тэгээд болоогүй хэн нэгнийхээ утсан дээрх шинэ дууг хоорондоо солилцоно.
Манай үед айл болгон одоогийнх шиг интернэтгүй байлаа. Дата авах гэхээр хүүхдүүдэд ямар мөнгө өгөх ч биш. Гэхдээ нэг арга бий. Онгоцны буудлын хоёрдугаар давхарт очоод 30 минутын үнэгүй wi-fi хэрэглэнэ. Тэр хоорондоо тоглоом, дуу гээд бүгдийг л татаж авна даа. Бас фэйсбүүк зургаа солихоо ч мартахгүй ээ.
“Далай ээж, Саямаа, Буянт-Ухаа’’ зах руу гэрийнхэнтэйгээ цуг явж хичээлийн хэрэглэл болон хүнс цуглуулна.
Урьд нь Нисэхийг хотын хөдөө гэдэг байв. Баруун талд уул ус харагдаад, өглөөгүүр ’’Сүү аваарай!’’ гэх дуу хадаад л. Хэдхэн орон сууцтай, цөөхөн гэр хороолол байсан газарт нэг л мэдэхэд олон орон сууц зай завсаргүй баригджээ. Бидний нэгнийдээ орж тоглодог байсан хашаа хүртэл дахин төлөвлөлтөд орчхож. Бас онгоцны буудал маань Хөшигийн хөндий рүү нүүчхэж. Нисэхийн дүр төрх дурсамжинд маань л үлдэж дээ.